สังเกต

[klons]

I’ve been going through some of the dharma type Q & A’s about how to improve

your life. For the most part, I’ve had success making sense out of them. The question

below however has me a little stumped as to what exactly is the question. I thought

I was doing fairly well translating it until they threw in สังเกต 3 times towards the end.

Then I got lost. How does สังเกต fit in? and what is the question?

My abbreviated translation is: I like to talk to myself, can I get someone else in my

head to talk to? I put my longer attempt at translation below the Thai scripted

question, which doesn’t make much sense once I hit the first สังเกต . Any ideas?

Knowing what the question is will help me better in deciphering the answer.

Thanks for any input.

ถาม – ผมมีนิสัยชอบคุยกับตัวเองมานาน เผลอเป็นไม่ได้ จะคุยหรือระลึกเรื่องต่างๆ ได้กับตนเอง บางทีนั่งอมยิ้มตุ้ยเพลินเลยครับ ขนาดแฟนผมเขาบอกว่า เขาก็เพิ่งเคยเห็นคนที่นั่งคุยกับตัวเองได้เสมอๆก็คราวนี้ ทีนี้เวลาปฏิบัติธรรมให้สังเกตจิต หรือเวทนา ผมเอาอีกดวงจิตที่ชอบคุยด้วยเป็นตัวสังเกต หรือ ผู้รู้ ผู้สังเกต ได้หรือไม่?

I’ve had a habit of talking to myself for a while. I’ll talk about or recall different things.

Sometimes I sit and smile to myself. To the extent that my girlfriend has said, She is just

getting used to me sitting and talking to myself on a regular basis. This time practicing

dharma, gives my mind to notice or pity. I want another soul that likes to talk to

themselves to meet with or a knowledgable person, a person who notices. Can I do

this?

[tgeezer]

Just quickly so that we can work on it together; you forgot to translate เผลอเป็นไม่ได้ do you think it means I can not forget myself, followed by I keep thinking of things?

[DavidHouston]

How do you interpret "เผลอเป็นไม่ได้ "?

[meadish_sweetball]

To the OP: Is there any chance you could post the answer too? I suspect that it might help in understanding everything in the question.

Edited November 2, 2010 by meadish_sweetball
Not being clear

[kohkoh]

เผลอเป็นไม่ได้ in this case means he can't help thinking with himself.it always usually happen

hope this can help

[kohkoh]

sorry

เผลอเป็นไม่ได้ in this case means he can't help TALKING with himself.it always usually happen

[tgeezer]

sorry

เผลอเป็นไม่ได้ in this case means he can't help TALKING with himself.it always usually happen

เผลอ ก. หลงลืมไปชั่วขณะ I take as: forget for a short period of time เป็น the situation ไม่ได้ is how I read it.

Is this about acheiving a good reflective state and he can't achieve it because he is reminded of various stories relating to himself?

The piece about smiling to himself อมยิมตุ้ยเพลินเลย with his cheeks blown out (like a kid?)totally absorbed/ forgetting himself/ I don't know but is it showing a lack of serious attention to the serious business of ปฏิบัติธรรมสังเกตจิต หรือ เวทนา The progress of goodness in awareness of my knowledge or feelings.

ผู้รู้ and ผู้สังเกต are the same person, a knowledgeable observer?

I keep looking up all the guesses in the E/T dictionary but no luck, I am new to this sort of talk, ธรรม I translate as goodness but there must be more comfortable words.

There, that should give enough amo. for critical discourse.

Edited November 2, 2010 by tgeezer

[tgeezer]

How do you interpret "เผลอเป็นไม่ได้ "?

This question is addressed To whom or this question is adressed who toom!

Edited November 2, 2010 by tgeezer

[meadish_sweetball]

I keep looking up all the guesses in the E/T dictionary but no luck, I am new to this sort of talk, ธรรม I translate as goodness but there must be more comfortable words.

In this context I think perhaps it could be left out, to leave something like 'practice of observing my mind, perceptions and feelings' for the phrase, making it more transparent for a reader who is not familiar with Buddhist concepts.

The meanings of the word ธรรม in a Buddhist context:

Dhamma (Pāli: धम्म) or Dharma (Sanskrit: धर्म) in Buddhism has two primary meanings:

• the teachings of the Buddha which lead to enlightenment (The Universal law of nature)
• the constituent factors of the experienced world (The characteristic of elements)

ปฏิบัติธรรมสังเกตจิต หรือ เวทนา

...my/the (dharma/[dharmic??]) practice of observing my mind or perceptions and feelings.

[klons]

To the OP: Is there any chance you could post the answer too? I suspect that it might help in understanding everything in the question.

Here is the answer and question.

http://dungtrin.com/mag/?1.pra

As to เผลอเป็นไม่ได้ I just thought it meant can't be careless (when talking to self.)

[klons]

This is the whole Q & A, so you won't need to go to the link:

ธรรมะจากพระผู้รู้

ถาม – ผมมีนิสัยชอบคุยกับตัวเองมานาน เผลอเป็นไม่ได้ จะคุยหรือระลึกเรื่องต่างๆ ได้กับตนเอง บางทีนั่งอมยิ้มตุ้ยเพลินเลยครับ ขนาดแฟนผมเขาบอกว่า เขาก็เพิ่งเคยเห็นคนที่นั่งคุยกับตัวเองได้เสมอๆก็คราวนี้ ทีนี้เวลาปฏิบัติธรรมให้สังเกตจิต หรือเวทนา ผมเอาอีกดวงจิตที่ชอบคุยด้วยเป็นตัวสังเกต หรือ ผู้รู้ ผู้สังเกต ได้หรือไม่?

เวลาเรามีสติสัมปชัญญะแล้วใช้สติระลึกรู้นามธรรมในจิตนั้น

ถ้าดูได้ละเอียดจะพบคนหลายคนในตัวเรา

คนหนึ่งรู้สึกสุขทุกข์ เฉยๆ

คนหนึ่งเป็นคนคุ้ยความจำต่างๆ ขึ้นมา

คนหนึ่งเป็นคนคิด คิดตลอดเวลา แล้วพูดแจ้วๆ ไม่เลิก

คนหนึ่งเป็นคนรู้ อะไรผุดขึ้นก็มีหน้าที่รู้อย่างเดียว

ที่ดูแล้วมันกลายเป็นหลายคนนั้น ไม่แปลกหรอกครับ

คือนามทั้งหลายมันถูกจำแนกออก

เป็นเวทนา (ความรู้สึกสุขทุกข์)

สัญญา (ความจำได้หมายรู้)

สังขาร (เจตนาดีร้าย ความชอบความชัง)

และวิญญาณ (การรับรู้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ)

เดิมสิ่งเหล่านี้ร่วมหัวจมท้ายกัน คอยก่อปัญหาให้เรา

คือมันรวมกันเข้ามาเป็นความรู้สึกว่า เรา เรา เรา

เวลาปฏิบัติแล้ว จะมีกี่ตัวก็ช่างมันเถอะครับ

ให้มีตัวหนึ่งเป็นคนดู อีกตัวหรือหลายตัวก็แสดงหน้าที่ของมันไป

อย่างนี้ก็ใช้ได้แล้วครับ

นักปฏิบัติจำนวนมาก ต้องการดับความคิด

ตัวความคิดหรือสังขารขันธ์นั้น เป็นส่วนของทุกข์ท่านให้เรารู้ ไม่ใช่ไปละมัน

เพียงแต่เมื่อมีสติสัมปชัญญะ รู้ความคิดแล้ว

ความคิดจะค่อยๆ เงียบเสียงลงตามลำดับ โดยไม่ต้องไปบังคับมัน

มันจะพูดก็ช่างมัน มันจะเงียบก็ช่างมัน รู้มันเรื่อยๆอย่าเผลอก็พอแล้วครับ

เราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อดับสังขารขันธ์ หรือเวทนาและสัญญาขันธ์

แต่ปฏิบัติเพื่อจะรู้ทันความเกิดดับของมัน ด้วยจิตที่เป็นกลาง

ถ้าคิดจะดับมัน จิตจะเกิดความรำคาญใจขึ้นมาเล็กๆแบบไม่รู้ตัวครับ

เรียกว่ากิเลสเกิดขึ้น แต่เรารู้ไม่ทัน

จิตจึงไปปฏิเสธสภาพธรรมที่กำลังปรากฏอยู่

สันตินันท์

(พระปราโมทย์ ปาโมชโช ในปัจจุบัน)

๙ มิ.ย. ๒๕๔๒

[klons]

This is my version of a translation of the first part of the answer.

A knowledgeable person seems to be talking about different categories

of people inside the mind. So, this also makes me think the question

is about how to talk to a different person in your mind when talking to

yourself.

When we are in a state of total awareness we can recall an abstraction? in

our minds. If we take a detailed look, we find many people inside ourselves.

One who knows happiness and suffering.

One who talks about different memories that come forth.

One who thinks all the time and never stops talking.

One that knows only of our responsibilities.

You can see there are many people, it’s not strange at all.

All of them have been segregated.

Sympathy (happiness and suffering.)

Promises (remebering what they mean)

Body and mind (good or bad intentions, liking or hating)

And the spirit. (receiving knowledge through eyes, ears, nose body and mind.)

These former things sink into our head together. Waiting to build trouble for us.

They come together to makes feel more than เรา เรา เรา.

[tgeezer]

This is my version of a translation of the first part of the answer.

A knowledgeable person seems to be talking about different categories

of people inside the mind. So, this also makes me think the question

is about how to talk to a different person in your mind when talking to

yourself.

When we are in a state of total awareness we can recall an abstraction? in

our minds. If we take a detailed look, we find many people inside ourselves.

One who knows happiness and suffering.

One who talks about different memories that come forth.

One who thinks all the time and never stops talking.

One that knows only of our responsibilities.

I got only this far. The question is about asking for the secret of meditation I suppose, when he asks for ดวงจิต is he looking within himself for it. The answer seems to be along those lines doen't it?

Its a bit above my paygrade I'm afraid, but thanks for letting us take a look.

Edited November 3, 2010 by tgeezer

[tgeezer]

I have just seen my mistake. I see that สัมปชัญญะ means ความรู้ตัวอยู่เสมอ, ความไม่เผลอตัว so เผลอเป็นไม่ได้ of mine was slightly off. I was thinking of 'trance' where you are aware of nothing whereas now I recall you are supposed to be aware of your body's rhythms and that is what he can't achieve; keeps recalling things.

Edited November 3, 2010 by tgeezer

[mikenyork]

This post refers only to the original post by Klons--i.e., the question. Y-all are pretty quick and the thread got way ahead of me while I was working just on the first post. But here it is for what it's worth.

I'm the kind ofperson who likes to talk to himself, which I have long done. If I don't focus, I begin to talk to myselfor (start) remembering various things (that happened in the past). Sometimes I even sit and smile to myself! This has reached the point where my girlfriend says that she has onlynow seen ((i.e., she has never seenbefore))someone talk to themselves all the time. When I practice the Dhamma using theobservation of the heart (method) or the observations of perceptions (method),I use my internal 'other self' with whomI like to talk to be the observer or, in other words, to be the one who knows,the one who observes. Is this OK?