Collective nouns or plurals for things.

[Seastallion]

In English, we can have a pairs of trousers, a bunches of flowers, a number of pieces of something, slices, etc.

In Thai, I am learning that they have a different word for when there is a number of something, eg xx ton (of) bits of a plant, xx luk (of) small bits of food, xx mai skewers of meat etc. Apparently eggs, houses, cars and many other things have their own word when there is a plural. (Although you can use luk for eggs as they are small and round, there is a particular word which I was told once but have forgotten)

Has anyone got a list of the words?

[CMBob]

Given that almost every Thai noun has its own classifier, it'd be a pretty long list. Try something like this: http://www.thai-language.com/ref/classifier-list

[Seastallion]

Thanks Bob....twice. Once for the link and once for putting me right on what to call them; "Numeric classifiers".

The link also links to numeric classifiers, which is what I was looking for.

Cheers

[AyG]

There's a very comprehensive list at http://thai-notes.com/tools/classifiers.shtml

You can also search for the classifier for a given noun, and nouns which take a given classifier.

[RT85]

for eggs.. it is ''fong''

there are so many classifiers...

if in doubt i usually use 'ann' pronounced more like "un" which is the generic for single piece

[AyG]

for eggs.. it is ''fong''

there are so many classifiers...

if in doubt i usually use 'ann' pronounced more like "un" which is the generic for single piece

Had you bothered checking, say using the link I provided, you'd have learned that there are three classifiers for eggs: ใบ, ฟอง and ลูก.

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

กงข้าง, กงค้าง

กงฉาก

กงพัด (กงพัดเครื่องระหัด, กงพัดเครื่องสีฝัด, กงพัดสีลม)

กงพัด (สำหรับพัดด้าย)

กงเรือ

กงวาน

กบ (เหลาดินสอ)

กรบ (เครื่องแทงปลา)

กรรเชียงปู, กระเชียงปู

กรวย

กรอบพระ

กรอบรูป

กรอบหน้า, กะบังหน้า

กระจับ (ขวาก)

กระจับ (นักมวย)

กระจับ (สำหรับยันคางศพโกศ)

กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง

กระจ่า, จวัก, จ่า, ตวัก

กระจุบ, กระจุ๊บ

กระชอน

กระเชียงปู, กรรเชียงปู

กระดวง, กราดวง

กระดูกงู (โครงสร้างของลำเรือ)

กระได, บันได

กระไดลิง, บันไดลิง

กระต่ายจีน (เครื่องมือสำหรับขูดมะพร้าว)

กระบวย

กระบอง, ตะบอง

กระพอง, กำพอง (ตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน)

กระสวย

กราด (เครื่องขูดไคลม้า)

กราด (เครื่องมือจับสัตว์น้ำ)

กราด (ไม้กวาด)

กราดวง, กระดวง

กริ่ง

กรี (ส่วนของหัวกุ้ง)

กลอน (ไม้ขัดประตูหน้าต่าง)

กลอน (ไม้ที่พาดบนแปสำหรับวางเครื่องมุงหลังคา)

กะบังหน้า, กรอบหน้า

กะแปะ, อีแปะ (เงินปลีกโบราณ)

กันชน

กันสาด, บังสาด

กับ (เครื่องดักสัตว์)

กับระเบิด

ก้างปลา

กาจับหลัก

ก้านตอง (ไม้ขนาบข้างเรือรูปกลม ๆ คล้ายทางกล้วย)

กำพวด, ลิ้นปี่ (ส่วนประกอบของปี่ซึ่งทำให้เกิดเสียงเวลาเป่า)

กำพอง, กระพอง (ตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน)

กำพู (ไม้กลึงสำหรับเป็นที่รวมซี่ฉัตร)

กิ๊บ

กี่ (เครื่องเย็บสมุด)

กี่ (ที่ตั้งพระกลดหรือพระแสง)

กี๋ราบ, กี๋หย่ง (ฐานสำหรับรองแจกันหรือกระถางต้นไม้)

กุญแจ (เครื่องมือ)

เกราะ (เครื่องสัญญาณ)

เกริน (ส่วนชานที่ต่อออกมา ๒ ข้างบุษบก)

เกรียง

เกือกม้า

แกงแนง

แกระ (เครื่องมือสำหรับตัดรวงข้าว)

โกก, คอม, ตะโกก, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)

โกรกกราก (เครื่องมือสำหรับเจาะไม้)

โกร่ง (เกราะยาว)

ขน (ขนนก ขนเป็ด ขนไก่)

ขนอบ (ไม้ ๒ อันประกับเป็นขอบหรือกรอบของสิ่งของเพื่อให้แน่น)

ขวาก

ขวานฟ้า, ขวานหิน

ขอ, ตะขอ, ตาขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)(ถ้ามีด้าม)

ขอแกว, ขอชัก

ขอชัก, ขอแกว

ขอรับ (โลหะทำเป็นห่วงสำหรับรับขอสับ มักติดที่ประตูหน้าต่าง)

ขอสับ (ประตูหน้าต่าง)

ข้าวตอกตั้ง

ข้าวพอง

เขน (เครื่องมือสำหรับป้องกันอาวุธ)

เขนง (เขาวัวเขาควายที่ใช้เป่า)

เข็มกลัด (เครื่องประดับ)

เข็มทิศ

เขากวาง (ขวากชนิดหนึ่ง)

เขียง

แขนนาง (ไม้ยันชายคา)

ไขควง

คทา (ตะบองสำหรับถือเดินนำหน้าขบวน)

คทา (อาวุธ)

คบเพลิง, คบไฟ

คราด

ครึน, ครืน (เครื่องดักนกหรือไก่)

คอซอง

ค้อน

คอม, โกก, ตะโกก, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)

คันเกีย, คันเกียร์

คันฉ่อง

คันฉาย (กระจกเงา, เครื่องส่องหน้า)

คันเร่ง

คา (เครื่องจองจำ)

คีม (ชนิดต่าง ๆ)

คุกกี้

เค้ก

เครื่องโกนหนวด

เครื่องมือ

เครื่องหมาย

งา, งาแซง (ส่วนหนึ่งของเครื่องดักสัตว์ ขังสัตว์)

งาแซง, งา (ส่วนหนึ่งของเครื่องดักสัตว์ ขังสัตว์)

จวัก, กระจ่า, จ่า, ตวัก

จะกูด, จังกูด, ตะกูด, หางเสือเรือ

จะขาบ, ตะขาบ (เครื่องตีบอกจังหวะ;ไม้ไผ่ที่ผ่าขังปล้องแขวนไว้ตามยอดไม้สำหรับชักให้มีเสียงดังเพื่อไล่ค้างคาวเป็นต้น)

จะปิ้ง (แผ่นโลหะที่ติดฝาหีบสำหรับลั่นกุญแจ)

จะปิ้ง, กระจับปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง

จะปิ้งปู, ตะปิ้งปู

จักร (อาวุธ)

จักร (อุปกรณ์กีฬา)

จังกูด, จะกูด, ตะกูด, หางเสือเรือ

จังหล่อ, จั้นหล่อ, จำหล่อ

จั่น (เครื่องประดับใช้ห้อยคอ)

จั้นหล่อ, จังหล่อ, จำหล่อ

จับปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง

จ่า, กระจ่า, จวัก, ตวัก

จานจ่าย

จำหล่อ, จังหล่อ, จั้นหล่อ

จี้ (เครื่องประดับใช้ห้อยคอ)

จุ๊บไฟ

เจว็ด

เฉลว (เครื่องหมายสำหรับปักหม้อยาเป็นต้น)

ช้อง

ชะแลง

ชิงช้า

ชุด (เชื้อไฟ)

เชิงเทียน

ซิป

ดั้ง (เครื่องป้องกันอาวุธ)

ดาล (กลอนประตู หน้าต่าง)

ดิ้ว

เดือย (แกนที่ยื่นออกมา)

ตรายาง

ตวัก, กระจ่า, จวัก, จ่า

ตะกรน (เครื่องสำหรับทอผ้าใช้อย่างกระสวย)

ตะกร้อ (สำหรับสอยผลไม้) (มีด้าม)

ตะกรับ

ตะกาว

ตะกูด, จะกูด, จังกูด, หางเสือเรือ

ตะโกก, โกก, คอม, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)

ตะขอ, ตาขอ, ขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)

ตะขาบ, จะขาบ (เครื่องตีบอกจังหวะ; ไม้ไผ่ที่ผ่าขังปล้องแขวนไว้ตามยอดไม้สำหรับชักให้มีเสียงดังเพื่อไล่ค้างคาวเป็นต้น)

ตะบอง, กระบอง

ตะบัน

ตะบันไฟ

ตะไบ

ตะปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตับปิ้ง

ตะปิ้งปู, จะปิ้งปู

ตะพด, ไม้ตะพด

ตะลุมพุก

ตะหลิว

ตะโหงก (เครื่องจองจำ)

ตะโหงก (โคนทางมะพร้าวแห้ง)

ตะโหงก, โกก, คอม, ตะโกก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)

ตับปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง

ตาขอ, ขอ, ตะขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)

ติ้ว

เต่าทอเสื่อ (ไม้สำหรับกระแทกปอที่ใช้ทอเสื่อให้แน่น)

เตารีดไฟฟ้า

เตี่ยว (สำหรับคาดห่อขนมเป็นต้นแล้วกลัด)

ทวน (เครื่องดินเผา)

ทวน (เครื่องมือช่าง)

ทองม้วน (ขนม)

ทองเอก (ขนม)

ทั่ง (แท่งเหล็กสำหรับช่างใช้รองรับในการตีโลหะบางชนิดให้เป็นรูปต่าง ๆ)

ทัดทา (กระดานมีด้ามสำหรับโกยข้าวเปลือก)

ทัพพี

ทุ่นเบ็ด

ทูบ (ไม้แม่แคร่เกวียนที่ยื่นออกไปติดกับแอก)

เทอร์โมมิเตอร์

เทียนอบ

แท่นหมึก (ที่ฝนหมึกแท่งของจีน)

ธรณีประตู (ไม้รองรับกรอบล่างของประตู)

นมไม้

นวม (ใช้บุภาชนะ)

น่อง (อวัยวะสัตว์ เช่น ไก่)

นาฬิกาทราย

นาฬิกาน้ำ

เนียน (กาบหมากทำเป็นช้อนสำหรับตักน้ำพริกจากครก, ที่สำหรับแซะหรือตักขนม)

ไน

บราลี

บังโกลน, บังโคลน

บังเพลิง

บังสาด, กันสาด

บันได, กระได

บันไดลิง, กระไดลิง

บัวตะกั่ว, ฝักบัว (สำหรับอาบน้ำ)

บานพับ

บารอมิเตอร์

บิดหล่า (เครื่องมือสำหรับเจาะไม้ชนิดหนึ่ง)

บิวเรตต์

บุ้ง (เครื่องมือสำหรับถูไม้ ทำด้วยเหล็ก)

โบ (ผ้าแพรหรือริบบิ้นที่ผูกเป็นรูปหูกระต่ายหรือรูปต่าง ๆ)

ใบพัด

ปฏิทิน

ปรอท (เครื่องวัดอุณหภูมิ)

ประกับ (วัตถุใช้แทนเงินปลีกทำด้วยดินเผา)

ประตัก

ปลั๊ก, ปลั๊กไฟ

ปลาสเตอร์

ปอด (อวัยวะสัตว์)

ปะกำ (ลูกตั้ง)

ปะกำ (เสาที่บากไม้เป็น ๒ ขาสำหรับคาบไม้อื่น)

ปันจุเหร็จ (เครื่องสวมศีรษะ)

ปากคีบ

ปิ่น

ปิไส (โล่หวาย)

ปี้ (กระเบื้องถ้วยหรือทองเหลืองหรือแก้วทำเป็นเครื่องหมายสำหรับใช้แทนเงินในบ่อนเบี้ย)

เปี้ยว (ไม้ค้างพลู)

แป้น (กระดานม้านั่งรูปกลมไม่มีพนัก)

แปรง

โป๊ะไฟ

ผมปลอม, วิกผม

ผัง (ไม้สำหรับถ่างผ้าที่ทอให้ตึง)

ผ้าอนามัย

ฝักบัว, บัวตะกั่ว, (สำหรับอาบน้ำ)

ฝักมะขาม (ไม้ที่ตอกหรือเกาะกับเสาเรือน)

พลอง, ไม้พลอง, ไม้ยาว

พวงมาลัย (เครื่องบังคับเรือไฟเรือยนต์ รถยนต์)

พวงมาลัย (เครื่องสำหรับช่วยพยุงคนตกน้ำ)

พะอง (ลำไม้ไผ่สำหรับพาดขึ้นต้นไม้ต่างบันได)

พังงา (ไม้ติดหางเสือเรือสำหรับมือจับ)

พัดลม

พิมพ์

พิสมร (เครื่องรางชนิดหนึ่ง)

ฟองเต้าหู้

ฟันยาง

ไฟฉาย

ไฟแช็ก

มิเตอร์, มาตร, (เครื่องวัด)

มือสี (ไม้ยื่นออกมาจากเครื่องสีข้าว)

มือเสือ (ไม้สำหรับคุ้ยตะกุยสิ่งต่าง ๆ)

แม่พิมพ์

แม่เหล็ก

ไม้ (อุปกรณ์การกีฬา)

ไม้ (อุปกรณ์ใช้กับเครื่องดนตรีประเภทเครื่องตี)

ไม้กลัด

ไม้กวาด

ไม้กางเขน

ไม้ขี้ฉ้อ (ไม้เรียวที่ปลายแตกแยกเป็น ๒ แฉก)

ไม้คมแฝก

ไม้คร่าว

ไม้ค้อน

ไม้คาน

ไม้จิ้มฟัน

ไม้ฉาก

ไม้เซ็น, ลูกเซ็น

ไม้ตะพด, ตะพด

ไม้ตีพริก

ไม้ที (อุปกรณ์การเขียนแบบ)

ไม้เท้า

ไม้เนียน (ไม้สำหรับกวดลวดเหลี่ยมภาชนะ)

ไม้บรรทัด

ไม้โปรแทรกเตอร์ (ไม้บรรทัดเล็ก ๆ มีมุมองศา)

ไม้ฝักมะขาม (ไม้ตีหัวคน)

ไม้พลอง, พลอง, ไม้ยาว

ไม้เมตร

ไม้ยาว, พลอง, ไม้พลอง

ไม้ระแนง, ระแนง

ไม้เรียว

ไม้วา

ไม้สอย (สอยผลไม้)

ไม้สอย (สอยไรผม)

ไม้สีฟัน

ไม้เสนียด (ไม้กดพิมพ์รักตีลาย)

ไม้หมุน (ท่อนไม้กลม ๆ สำหรับปาดปากสัดข้าว)

ยุงปัด (ไม้ปัดกวาดผง)

ระแนง, ไม้ระแนง

รังผึ้ง (ตะกรับ)

รังผึ้ง (ที่ปักดอกไม้)

รัดเกล้า (เครื่องประดับศีรษะสตรี)

รัดช้อง (เครื่องประดับสำหรับรัดชายผมที่ปล่อยยาวลงทางท้ายทอย)

ราโท (ไม้ประกอบข้างเรือ)

รูปปั้น

รูปหล่อ (พระพุทธรูป)

แร็กเกต (ไม้สำหรับตีเทนนิสหรือแบดมินตัน)

ล็อกเกต

ลับแล

ลำกล้อง

ลิ้น, วาล์ว, (อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดอย่างประตูน้ำหรือในเครื่องจักรเครื่องยนต์)

ลิ้นไก่

ลิ้นปี่, กำพวด, (ส่วนประกอบของปี่ซึ่งทำให้เกิดเสียงเวลาเป่า)

ลิ้นพาน

ลิ่ม

ลูกกลิ้ง (ใช้สร้างแบบในการตัดเสื้อ)

ลูกคลัก (ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสำหรับขัดแร้วหรือโอ่งไหสำหรับยก)

ลูกเซ็น, ไม้เซ็น

ลูกดาล (เหล็กสำหรับไขดาล)

ลูกทอย (ไม้แหลมตอกเพื่อใช้เหยียบ)

ลูกบิด

ลูกโม่ (ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน)

ลูกไม้ (ด้ายถักหรือผ้าที่ทำเป็นลวดลาย)

เลนส์

เลนส์สัมผัส

เล็บแมว (ขูดมะพร้าว)

เลา (ไม้ลองในที่สอดเพลาในดุมเกวียน)

เลียว (ไม้ขึงใบเรือ)

เลื่อยลอ

แล่น (หลอดสำหรับเป่าแล่นของช่างทอง)

โล่

วงเวียน (เครื่องมือสำหรับเขียนวงกลม)

วาล์ว, ลิ้น, (อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดอย่างประตูน้ำหรือในเครื่องจักรเครื่องยนต์)

วิกผม, ผมปลอม

แว่น, หน้าแว่น, (เครื่องโรยขนมจีน)

แว่นขยาย

แว่นตา

โวลต์มิเตอร์

สนับมือ

สยุ่น (เครื่องมือสำหรับกลึงรูปคล้ายสิ่วมีด้ามยาว)

สลัก (กลอนประตูหน้าต่างแบบเก่า)

สลักเพชร (ไม้หรือเหล็กรูปเดือย ใช้สอดขัดกลอนประตูหน้าต่าง)

สวก (สวิงขนาดเล็ก)

สวิตช์

สองเกลอ, สามเกลอ, (เครื่องสำหรับยกตอกกระทุ้งเสาเข็ม)

ส้อม (เหล็ก ๒ ง่าม ใช้แทงปลา)

สะดึง (กรอบไม้สำหรับขึงผ้าเพื่อใช้ปัก)

สะดึง (ขอบเปล)

สะดืออ่าง (อุปกรณ์ระบายน้ำของอ่างล้างมือหรืออ่างล้างหน้าเป็นต้น)

สาก

สามเกลอ, สองเกลอ, (เครื่องสำหรับยกตอกกระทุ้งเสาเข็ม)

สามขา (เครื่องวางภาชนะ)

สามง่าม (ไม้หรือเหล็กที่แยกออกเป็น ๓ แฉก)

สามตา (ข้อต่อสำหรับแยกท่อน้ำออกเป็น ๓ ทาง)

สามตา (เต้ารับไฟฟ้า)

สิ่ว

เสมา (เหรียญรูปใบเสมา)

เสวียน

เสี้ยน

แส้ (ใช้ตี)

แส้ปืน

ไส้ (ดินสอ, ปากกา)

ไส้ไก่ (รถจักรยาน)

ไส้ตะเกียง

ไส้ติ่ง

หนังสติ๊ก (เครื่องยิงทำด้วยแถบยางผูกติดกับไม้ที่เป็นง่าม)

หน้ากาก

หน้าปัด

หนาม

หน้าแว่น, แว่น, (เครื่องโรยขนมจีน)

หมวกแจว (ไม้ที่สวมหัวแจว)

หย่อง (เครื่องรองรับสายซอสายจะเข้)

ห่วงยาง

หัวก๊อก

หัวนม (ของที่ทำด้วยยาง สำหรับให้เด็กเล็ก ๆ ดูด)

หัวแร้ง (อุปกรณ์ใช้บัดกรีสิ่งของ)

หางปลา (พลั่วชนิดหนึ่ง)

หางเสือเรือ, จะกูด, จังกูด, ตะกูด

หีบเพลงปาก

หูกระต่าย (ผ้าผูกคอทำเป็นรูปหูกระต่าย)

หูช้าง (ชื่อขนม)

หูช้าง (ชื่อฉากซึ่งเป็นเครื่องมือวัดมุมของช่างไม้)

หูช้าง (แผ่นกระจกหรือพลาสติกที่รถยนต์เป็นรูปคล้ายหูช้าง)

หูช้าง (แผ่นกระดานที่ทำเป็นรูปฉากหรือพัดด้ามจิ้วสำหรับติดกับมุมสิ่งของ)

หูโทรศัพท์

หูฟัง (สำหรับแพทย์)

หูฟัง (สำหรับฟังเพลงเป็นต้น)

เหรียญ

เหล็กใน

เหล็กส่ง

เหล็กหมาด (เครื่องมือสำหรับไชวัตถุให้เป็นรูเล็ก ๆ)

แหนบ (ของที่ระลึกเป็นเครื่องประดับสำหรับเสียบปากกระเป๋าบนของเสื้อนอก)

แหนบ (สิ่งที่ใช้สำหรับถอนหนวดถอนคิ้ว เป็นต้น)

แหวน (โลหะหรือแผ่นหนังเป็นต้นที่ทำสำหรับรองเพื่อกันสึกหรอหรือให้กระชับแน่น)

อรรธจันทร์, อัฒจันทร์, (ชั้นวางของ)

อัฒจันทร์, อรรธจันทร์, (ชั้นวางของ)

อินทรธนู (เครื่องประดับบ่า)

อีแปะ, กะแปะ, (เงินปลีกโบราณ)

อุณาโลม (เครื่องหมายหน้าหมวก)

อูด (เครื่องที่ทำให้ว่าวมีเสียงดังเมื่อถูกลมพัด)

แอก

แอมมิเตอร์

โอห์มมิเตอร์

ไฮโกรมิเตอร์

ไฮโดรมิเตอร์

[RT85]

haha.. wow thanks!

unfortunately i am still at the gor gai kor kai stage of my thai alphabets

for eggs.. it is ''fong''

there are so many classifiers...

if in doubt i usually use 'ann' pronounced more like "un" which is the generic for single piece

Had you bothered checking, say using the link I provided, you'd have learned that there are three classifiers for eggs: ใบ, ฟอง and ลูก.

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

กงข้าง, กงค้าง
กงฉาก
กงพัด (กงพัดเครื่องระหัด, กงพัดเครื่องสีฝัด, กงพัดสีลม)
กงพัด (สำหรับพัดด้าย)
กงเรือ
กงวาน
กบ (เหลาดินสอ)
กรบ (เครื่องแทงปลา)
กรรเชียงปู, กระเชียงปู
กรวย
กรอบพระ
กรอบรูป
กรอบหน้า, กะบังหน้า
กระจับ (ขวาก)
กระจับ (นักมวย)
กระจับ (สำหรับยันคางศพโกศ)
กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง
กระจ่า, จวัก, จ่า, ตวัก
กระจุบ, กระจุ๊บ
กระชอน
กระเชียงปู, กรรเชียงปู
กระดวง, กราดวง
กระดูกงู (โครงสร้างของลำเรือ)
กระได, บันได
กระไดลิง, บันไดลิง
กระต่ายจีน (เครื่องมือสำหรับขูดมะพร้าว)
กระบวย
กระบอง, ตะบอง
กระพอง, กำพอง (ตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน)
กระสวย
กราด (เครื่องขูดไคลม้า)
กราด (เครื่องมือจับสัตว์น้ำ)
กราด (ไม้กวาด)
กราดวง, กระดวง
กริ่ง
กรี (ส่วนของหัวกุ้ง)
กลอน (ไม้ขัดประตูหน้าต่าง)
กลอน (ไม้ที่พาดบนแปสำหรับวางเครื่องมุงหลังคา)
กะบังหน้า, กรอบหน้า
กะแปะ, อีแปะ (เงินปลีกโบราณ)
กันชน
กันสาด, บังสาด
กับ (เครื่องดักสัตว์)
กับระเบิด
ก้างปลา
กาจับหลัก
ก้านตอง (ไม้ขนาบข้างเรือรูปกลม ๆ คล้ายทางกล้วย)
กำพวด, ลิ้นปี่ (ส่วนประกอบของปี่ซึ่งทำให้เกิดเสียงเวลาเป่า)
กำพอง, กระพอง (ตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน)
กำพู (ไม้กลึงสำหรับเป็นที่รวมซี่ฉัตร)
กิ๊บ
กี่ (เครื่องเย็บสมุด)
กี่ (ที่ตั้งพระกลดหรือพระแสง)
กี๋ราบ, กี๋หย่ง (ฐานสำหรับรองแจกันหรือกระถางต้นไม้)
กุญแจ (เครื่องมือ)
เกราะ (เครื่องสัญญาณ)
เกริน (ส่วนชานที่ต่อออกมา ๒ ข้างบุษบก)
เกรียง
เกือกม้า
แกงแนง
แกระ (เครื่องมือสำหรับตัดรวงข้าว)
โกก, คอม, ตะโกก, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)
โกรกกราก (เครื่องมือสำหรับเจาะไม้)
โกร่ง (เกราะยาว)
ขน (ขนนก ขนเป็ด ขนไก่)
ขนอบ (ไม้ ๒ อันประกับเป็นขอบหรือกรอบของสิ่งของเพื่อให้แน่น)
ขวาก
ขวานฟ้า, ขวานหิน
ขอ, ตะขอ, ตาขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)(ถ้ามีด้าม)
ขอแกว, ขอชัก
ขอชัก, ขอแกว
ขอรับ (โลหะทำเป็นห่วงสำหรับรับขอสับ มักติดที่ประตูหน้าต่าง)
ขอสับ (ประตูหน้าต่าง)
ข้าวตอกตั้ง
ข้าวพอง
เขน (เครื่องมือสำหรับป้องกันอาวุธ)
เขนง (เขาวัวเขาควายที่ใช้เป่า)
เข็มกลัด (เครื่องประดับ)
เข็มทิศ
เขากวาง (ขวากชนิดหนึ่ง)
เขียง
แขนนาง (ไม้ยันชายคา)
ไขควง
คทา (ตะบองสำหรับถือเดินนำหน้าขบวน)
คทา (อาวุธ)
คบเพลิง, คบไฟ
คราด
ครึน, ครืน (เครื่องดักนกหรือไก่)
คอซอง
ค้อน
คอม, โกก, ตะโกก, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)
คันเกีย, คันเกียร์
คันฉ่อง
คันฉาย (กระจกเงา, เครื่องส่องหน้า)
คันเร่ง
คา (เครื่องจองจำ)
คีม (ชนิดต่าง ๆ)
คุกกี้
เค้ก
เครื่องโกนหนวด
เครื่องมือ
เครื่องหมาย
งา, งาแซง (ส่วนหนึ่งของเครื่องดักสัตว์ ขังสัตว์)
งาแซง, งา (ส่วนหนึ่งของเครื่องดักสัตว์ ขังสัตว์)
จวัก, กระจ่า, จ่า, ตวัก
จะกูด, จังกูด, ตะกูด, หางเสือเรือ
จะขาบ, ตะขาบ (เครื่องตีบอกจังหวะ;ไม้ไผ่ที่ผ่าขังปล้องแขวนไว้ตามยอดไม้สำหรับชักให้มีเสียงดังเพื่อไล่ค้างคาวเป็นต้น)
จะปิ้ง (แผ่นโลหะที่ติดฝาหีบสำหรับลั่นกุญแจ)
จะปิ้ง, กระจับปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง
จะปิ้งปู, ตะปิ้งปู
จักร (อาวุธ)
จักร (อุปกรณ์กีฬา)
จังกูด, จะกูด, ตะกูด, หางเสือเรือ
จังหล่อ, จั้นหล่อ, จำหล่อ
จั่น (เครื่องประดับใช้ห้อยคอ)
จั้นหล่อ, จังหล่อ, จำหล่อ
จับปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, ตะปิ้ง, ตับปิ้ง
จ่า, กระจ่า, จวัก, ตวัก
จานจ่าย
จำหล่อ, จังหล่อ, จั้นหล่อ
จี้ (เครื่องประดับใช้ห้อยคอ)
จุ๊บไฟ
เจว็ด
เฉลว (เครื่องหมายสำหรับปักหม้อยาเป็นต้น)
ช้อง
ชะแลง
ชิงช้า
ชุด (เชื้อไฟ)
เชิงเทียน
ซิป
ดั้ง (เครื่องป้องกันอาวุธ)
ดาล (กลอนประตู หน้าต่าง)
ดิ้ว
เดือย (แกนที่ยื่นออกมา)
ตรายาง
ตวัก, กระจ่า, จวัก, จ่า
ตะกรน (เครื่องสำหรับทอผ้าใช้อย่างกระสวย)
ตะกร้อ (สำหรับสอยผลไม้) (มีด้าม)
ตะกรับ
ตะกาว
ตะกูด, จะกูด, จังกูด, หางเสือเรือ
ตะโกก, โกก, คอม, ตะโหงก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)
ตะขอ, ตาขอ, ขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)
ตะขาบ, จะขาบ (เครื่องตีบอกจังหวะ; ไม้ไผ่ที่ผ่าขังปล้องแขวนไว้ตามยอดไม้สำหรับชักให้มีเสียงดังเพื่อไล่ค้างคาวเป็นต้น)
ตะบอง, กระบอง
ตะบัน
ตะบันไฟ
ตะไบ
ตะปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตับปิ้ง
ตะปิ้งปู, จะปิ้งปู
ตะพด, ไม้ตะพด
ตะลุมพุก
ตะหลิว
ตะโหงก (เครื่องจองจำ)
ตะโหงก (โคนทางมะพร้าวแห้ง)
ตะโหงก, โกก, คอม, ตะโกก (ไม้รูปโค้งที่พาดคอวัวหรือควายสำหรับลากเลื่อน)
ตับปิ้ง, กระจับปิ้ง, จะปิ้ง, จับปิ้ง, ตะปิ้ง
ตาขอ, ขอ, ตะขอ (เครื่องสำหรับสอย ชัก เกี่ยว)
ติ้ว
เต่าทอเสื่อ (ไม้สำหรับกระแทกปอที่ใช้ทอเสื่อให้แน่น)
เตารีดไฟฟ้า
เตี่ยว (สำหรับคาดห่อขนมเป็นต้นแล้วกลัด)
ทวน (เครื่องดินเผา)
ทวน (เครื่องมือช่าง)
ทองม้วน (ขนม)
ทองเอก (ขนม)
ทั่ง (แท่งเหล็กสำหรับช่างใช้รองรับในการตีโลหะบางชนิดให้เป็นรูปต่าง ๆ)
ทัดทา (กระดานมีด้ามสำหรับโกยข้าวเปลือก)
ทัพพี
ทุ่นเบ็ด
ทูบ (ไม้แม่แคร่เกวียนที่ยื่นออกไปติดกับแอก)
เทอร์โมมิเตอร์
เทียนอบ
แท่นหมึก (ที่ฝนหมึกแท่งของจีน)
ธรณีประตู (ไม้รองรับกรอบล่างของประตู)
นมไม้
นวม (ใช้บุภาชนะ)
น่อง (อวัยวะสัตว์ เช่น ไก่)
นาฬิกาทราย
นาฬิกาน้ำ
เนียน (กาบหมากทำเป็นช้อนสำหรับตักน้ำพริกจากครก, ที่สำหรับแซะหรือตักขนม)
ไน
บราลี
บังโกลน, บังโคลน
บังเพลิง
บังสาด, กันสาด
บันได, กระได
บันไดลิง, กระไดลิง
บัวตะกั่ว, ฝักบัว (สำหรับอาบน้ำ)
บานพับ
บารอมิเตอร์
บิดหล่า (เครื่องมือสำหรับเจาะไม้ชนิดหนึ่ง)
บิวเรตต์
บุ้ง (เครื่องมือสำหรับถูไม้ ทำด้วยเหล็ก)
โบ (ผ้าแพรหรือริบบิ้นที่ผูกเป็นรูปหูกระต่ายหรือรูปต่าง ๆ)
ใบพัด
ปฏิทิน
ปรอท (เครื่องวัดอุณหภูมิ)
ประกับ (วัตถุใช้แทนเงินปลีกทำด้วยดินเผา)
ประตัก
ปลั๊ก, ปลั๊กไฟ
ปลาสเตอร์
ปอด (อวัยวะสัตว์)
ปะกำ (ลูกตั้ง)
ปะกำ (เสาที่บากไม้เป็น ๒ ขาสำหรับคาบไม้อื่น)
ปันจุเหร็จ (เครื่องสวมศีรษะ)
ปากคีบ
ปิ่น
ปิไส (โล่หวาย)
ปี้ (กระเบื้องถ้วยหรือทองเหลืองหรือแก้วทำเป็นเครื่องหมายสำหรับใช้แทนเงินในบ่อนเบี้ย)
เปี้ยว (ไม้ค้างพลู)
แป้น (กระดานม้านั่งรูปกลมไม่มีพนัก)
แปรง
โป๊ะไฟ
ผมปลอม, วิกผม
ผัง (ไม้สำหรับถ่างผ้าที่ทอให้ตึง)
ผ้าอนามัย
ฝักบัว, บัวตะกั่ว, (สำหรับอาบน้ำ)
ฝักมะขาม (ไม้ที่ตอกหรือเกาะกับเสาเรือน)
พลอง, ไม้พลอง, ไม้ยาว
พวงมาลัย (เครื่องบังคับเรือไฟเรือยนต์ รถยนต์)
พวงมาลัย (เครื่องสำหรับช่วยพยุงคนตกน้ำ)
พะอง (ลำไม้ไผ่สำหรับพาดขึ้นต้นไม้ต่างบันได)
พังงา (ไม้ติดหางเสือเรือสำหรับมือจับ)
พัดลม
พิมพ์
พิสมร (เครื่องรางชนิดหนึ่ง)
ฟองเต้าหู้
ฟันยาง
ไฟฉาย
ไฟแช็ก
มิเตอร์, มาตร, (เครื่องวัด)
มือสี (ไม้ยื่นออกมาจากเครื่องสีข้าว)
มือเสือ (ไม้สำหรับคุ้ยตะกุยสิ่งต่าง ๆ)
แม่พิมพ์
แม่เหล็ก
ไม้ (อุปกรณ์การกีฬา)
ไม้ (อุปกรณ์ใช้กับเครื่องดนตรีประเภทเครื่องตี)
ไม้กลัด
ไม้กวาด
ไม้กางเขน
ไม้ขี้ฉ้อ (ไม้เรียวที่ปลายแตกแยกเป็น ๒ แฉก)
ไม้คมแฝก
ไม้คร่าว
ไม้ค้อน
ไม้คาน
ไม้จิ้มฟัน
ไม้ฉาก
ไม้เซ็น, ลูกเซ็น
ไม้ตะพด, ตะพด
ไม้ตีพริก
ไม้ที (อุปกรณ์การเขียนแบบ)
ไม้เท้า
ไม้เนียน (ไม้สำหรับกวดลวดเหลี่ยมภาชนะ)
ไม้บรรทัด
ไม้โปรแทรกเตอร์ (ไม้บรรทัดเล็ก ๆ มีมุมองศา)
ไม้ฝักมะขาม (ไม้ตีหัวคน)
ไม้พลอง, พลอง, ไม้ยาว
ไม้เมตร
ไม้ยาว, พลอง, ไม้พลอง
ไม้ระแนง, ระแนง
ไม้เรียว
ไม้วา
ไม้สอย (สอยผลไม้)
ไม้สอย (สอยไรผม)
ไม้สีฟัน
ไม้เสนียด (ไม้กดพิมพ์รักตีลาย)
ไม้หมุน (ท่อนไม้กลม ๆ สำหรับปาดปากสัดข้าว)
ยุงปัด (ไม้ปัดกวาดผง)
ระแนง, ไม้ระแนง
รังผึ้ง (ตะกรับ)
รังผึ้ง (ที่ปักดอกไม้)
รัดเกล้า (เครื่องประดับศีรษะสตรี)
รัดช้อง (เครื่องประดับสำหรับรัดชายผมที่ปล่อยยาวลงทางท้ายทอย)
ราโท (ไม้ประกอบข้างเรือ)
รูปปั้น
รูปหล่อ (พระพุทธรูป)
แร็กเกต (ไม้สำหรับตีเทนนิสหรือแบดมินตัน)
ล็อกเกต
ลับแล
ลำกล้อง
ลิ้น, วาล์ว, (อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดอย่างประตูน้ำหรือในเครื่องจักรเครื่องยนต์)
ลิ้นไก่
ลิ้นปี่, กำพวด, (ส่วนประกอบของปี่ซึ่งทำให้เกิดเสียงเวลาเป่า)
ลิ้นพาน
ลิ่ม
ลูกกลิ้ง (ใช้สร้างแบบในการตัดเสื้อ)
ลูกคลัก (ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสำหรับขัดแร้วหรือโอ่งไหสำหรับยก)
ลูกเซ็น, ไม้เซ็น
ลูกดาล (เหล็กสำหรับไขดาล)
ลูกทอย (ไม้แหลมตอกเพื่อใช้เหยียบ)
ลูกบิด
ลูกโม่ (ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน)
ลูกไม้ (ด้ายถักหรือผ้าที่ทำเป็นลวดลาย)
เลนส์
เลนส์สัมผัส
เล็บแมว (ขูดมะพร้าว)
เลา (ไม้ลองในที่สอดเพลาในดุมเกวียน)
เลียว (ไม้ขึงใบเรือ)
เลื่อยลอ
แล่น (หลอดสำหรับเป่าแล่นของช่างทอง)
โล่
วงเวียน (เครื่องมือสำหรับเขียนวงกลม)
วาล์ว, ลิ้น, (อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดอย่างประตูน้ำหรือในเครื่องจักรเครื่องยนต์)
วิกผม, ผมปลอม
แว่น, หน้าแว่น, (เครื่องโรยขนมจีน)
แว่นขยาย
แว่นตา
โวลต์มิเตอร์
สนับมือ
สยุ่น (เครื่องมือสำหรับกลึงรูปคล้ายสิ่วมีด้ามยาว)
สลัก (กลอนประตูหน้าต่างแบบเก่า)
สลักเพชร (ไม้หรือเหล็กรูปเดือย ใช้สอดขัดกลอนประตูหน้าต่าง)
สวก (สวิงขนาดเล็ก)
สวิตช์
สองเกลอ, สามเกลอ, (เครื่องสำหรับยกตอกกระทุ้งเสาเข็ม)
ส้อม (เหล็ก ๒ ง่าม ใช้แทงปลา)
สะดึง (กรอบไม้สำหรับขึงผ้าเพื่อใช้ปัก)
สะดึง (ขอบเปล)
สะดืออ่าง (อุปกรณ์ระบายน้ำของอ่างล้างมือหรืออ่างล้างหน้าเป็นต้น)
สาก
สามเกลอ, สองเกลอ, (เครื่องสำหรับยกตอกกระทุ้งเสาเข็ม)
สามขา (เครื่องวางภาชนะ)
สามง่าม (ไม้หรือเหล็กที่แยกออกเป็น ๓ แฉก)
สามตา (ข้อต่อสำหรับแยกท่อน้ำออกเป็น ๓ ทาง)
สามตา (เต้ารับไฟฟ้า)
สิ่ว
เสมา (เหรียญรูปใบเสมา)
เสวียน
เสี้ยน
แส้ (ใช้ตี)
แส้ปืน
ไส้ (ดินสอ, ปากกา)
ไส้ไก่ (รถจักรยาน)
ไส้ตะเกียง
ไส้ติ่ง
หนังสติ๊ก (เครื่องยิงทำด้วยแถบยางผูกติดกับไม้ที่เป็นง่าม)
หน้ากาก
หน้าปัด
หนาม
หน้าแว่น, แว่น, (เครื่องโรยขนมจีน)
หมวกแจว (ไม้ที่สวมหัวแจว)
หย่อง (เครื่องรองรับสายซอสายจะเข้)
ห่วงยาง
หัวก๊อก
หัวนม (ของที่ทำด้วยยาง สำหรับให้เด็กเล็ก ๆ ดูด)
หัวแร้ง (อุปกรณ์ใช้บัดกรีสิ่งของ)
หางปลา (พลั่วชนิดหนึ่ง)
หางเสือเรือ, จะกูด, จังกูด, ตะกูด
หีบเพลงปาก
หูกระต่าย (ผ้าผูกคอทำเป็นรูปหูกระต่าย)
หูช้าง (ชื่อขนม)
หูช้าง (ชื่อฉากซึ่งเป็นเครื่องมือวัดมุมของช่างไม้)
หูช้าง (แผ่นกระจกหรือพลาสติกที่รถยนต์เป็นรูปคล้ายหูช้าง)
หูช้าง (แผ่นกระดานที่ทำเป็นรูปฉากหรือพัดด้ามจิ้วสำหรับติดกับมุมสิ่งของ)
หูโทรศัพท์
หูฟัง (สำหรับแพทย์)
หูฟัง (สำหรับฟังเพลงเป็นต้น)
เหรียญ
เหล็กใน
เหล็กส่ง
เหล็กหมาด (เครื่องมือสำหรับไชวัตถุให้เป็นรูเล็ก ๆ)
แหนบ (ของที่ระลึกเป็นเครื่องประดับสำหรับเสียบปากกระเป๋าบนของเสื้อนอก)
แหนบ (สิ่งที่ใช้สำหรับถอนหนวดถอนคิ้ว เป็นต้น)
แหวน (โลหะหรือแผ่นหนังเป็นต้นที่ทำสำหรับรองเพื่อกันสึกหรอหรือให้กระชับแน่น)
อรรธจันทร์, อัฒจันทร์, (ชั้นวางของ)
อัฒจันทร์, อรรธจันทร์, (ชั้นวางของ)
อินทรธนู (เครื่องประดับบ่า)
อีแปะ, กะแปะ, (เงินปลีกโบราณ)
อุณาโลม (เครื่องหมายหน้าหมวก)
อูด (เครื่องที่ทำให้ว่าวมีเสียงดังเมื่อถูกลมพัด)
แอก
แอมมิเตอร์
โอห์มมิเตอร์
ไฮโกรมิเตอร์
ไฮโดรมิเตอร์

[CMBob]

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

Regardless (that it shows some ignorance in some minds), I occasionally also use "an" when I either don't know or can't remember at the moment the precise classifier. And, so far, I haven't failed to have myself understood because of that (i.e., there is no possible way most of us are going to remember the proper classifier at least some of the time)

Edit: Come on guys, no need to re-quote an entire post (especially when it's half a mile long....hehe).

[AyG]

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

Regardless (that it shows some ignorance in some minds), I occasionally also use "an" when I either don't know or can't remember at the moment the precise classifier. And, so far, I haven't failed to have myself understood because of that (i.e., there is no possible way most of us are going to remember the proper classifier at least some of the time)

Had you considered the alternative of asking the person what the classifier (ลักษณนาม - lákˑ​saˑ​naˑ​naam) is? That's what I do. And that way I learn something new about the language.

[CMBob]

Had you considered the alternative of asking the person what the classifier (ลักษณนาม - lákˑ​saˑ​naˑ​naam) is? That's what I do. And that way I learn something new about the language.

Sure but when I'm in a hurried situation, I usually don't bother especially when whoever I'm talking to (a store clerk or whatever) seems to have other things to do and clearly understood what I was saying. But no big deal, to each his own.

[Seastallion]

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

Regardless (that it shows some ignorance in some minds), I occasionally also use "an" when I either don't know or can't remember at the moment the precise classifier. And, so far, I haven't failed to have myself understood because of that (i.e., there is no possible way most of us are going to remember the proper classifier at least some of the time)

Edit: Come on guys, no need to re-quote an entire post (especially when it's half a mile long....hehe).

AyG's excellent information aside, and since it will take a long time to learn all..... do you use "an" like "I want to buy 6 "an" (of) those pipes/sausages/shoes/whatever?

[AyG]

AyG's excellent information aside, and since it will take a long time to learn all..... do you use "an" like "I want to buy 6 "an" (of) those pipes/sausages/shoes/whatever?

To be honest, personally I don't. The classifiers for pipe (ท่อ) are ท่อน and ท่อ; for sausage (ไส้กรอก) are ดุ้น and ชิ้น (I normally use the last option - it's incredibly versatile, from pieces of cake to pies at Puff & Pie), and for shoe (รองเท้า) are ข้าง; and คู่ (again, the latter is the norm).

These really aren't that difficult to learn. The problem, in my opinion, is that most learning methods separate learning nouns from learning classifiers. In my opinion, the common classifier should be taught and learned at the same time the noun is learned, just in the same way as tones need to be learned; classifiers aren't an optional add-on, but are integral to understanding and using the noun. To consider a parallel in European languages, when one learns a French or German noun one needs to learn whether to use it with Le or La, Die, Der or Das. It's not that different.

[Gsxrnz]

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

Regardless (that it shows some ignorance in some minds), I occasionally also use "an" when I either don't know or can't remember at the moment the precise classifier. And, so far, I haven't failed to have myself understood because of that (i.e., there is no possible way most of us are going to remember the proper classifier at least some of the time)

Edit: Come on guys, no need to re-quote an entire post (especially when it's half a mile long....hehe).

AyG's excellent information aside, and since it will take a long time to learn all..... do you use "an" like "I want to buy 6 "an" (of) those pipes/sausages/shoes/whatever?

Yes you're spot on. "Ann" will work for anything whether you're talking about rockets or rhubarb. I've found you can get by with learning maybe a dozen classifiers for the most commonly referred to everyday type items. And there is generally an association where one classifier can cover a multitude of things based on shape or a simple association.

i.e

Chan - floor/level

Choot - clothing set/uniform/set of things

Khrang - time/occurrence/occasion

Khohn - people, and also shirts and pants

Dtuaa - Animals (and other things that are worth learning)

Khreuuang - devices/machines/computers

Khan - Cars/bikes

Luug - ball or most things that are round.

Thee - portion/serving (for food)

Chin - slice of food, such as bread/meat/pizza etc

Saawng - packet

Bai - eggs (or Faawng if they're fried)

That covers the main ones I use. Many (as in a lot) of words are their own classifiers, but may change in the plural or in context, or if the noun is a container of some sort.

If in doubt, use Aan and you won't sound two stupid. If you order two empty glasses and use aan instead of bai then no real problem, but using bai will be better understood.

I always get a laugh ordering two packs of cigarettes because in my tones and vowel length, the two and the classifier sound so close that they hear two two (soong saawng). So now I buy them in threes (saam saawng) and they understand and don't think I'm saying three two.

If you can master these (and others I can't bring to mind at the moment), you'll be well on the way.

Many classifiers in Thai are never or rarely used as they are numerous and obscure. Obscure in the way that we NE speakers probably don't know a shrewdness of apes, a pandemonium of parrots, a zeal of zebras, or a pace of donkeys.

[AyG]

Yes you're spot on. "Ann" will work for anything whether you're talking about rockets or rhubarb. I've found you can get by with learning maybe a dozen classifiers for the most commonly referred to everyday type items.

[Seastallion]

AyG's excellent information aside, and since it will take a long time to learn all..... do you use "an" like "I want to buy 6 "an" (of) those pipes/sausages/shoes/whatever?

To be honest, personally I don't. The classifiers for pipe (ท่อ) are ท่อน and ท่อ; for sausage (ไส้กรอก) are ดุ้น and ชิ้น (I normally use the last option - it's incredibly versatile, from pieces of cake to pies at Puff & Pie), and for shoe (รองเท้า) are ข้าง; and คู่ (again, the latter is the norm).

These really aren't that difficult to learn. The problem, in my opinion, is that most learning methods separate learning nouns from learning classifiers. In my opinion, the common classifier should be taught and learned at the same time the noun is learned, just in the same way as tones need to be learned; classifiers aren't an optional add-on, but are integral to understanding and using the noun. To consider a parallel in European languages, when one learns a French or German noun one needs to learn whether to use it with Le or La, Die, Der or Das. It's not that different.

Just from what I have learnt from this thread, I think you are absolutely correct in saying that the classifiers should be taught/learnt at the same time as the nouns. It just makes sense with so many of them.

[Seastallion]

And to use อัน indiscriminately is a sign of lack of knowledge of the language. The use of is only appropriate for a range of small things, including the following:

Regardless (that it shows some ignorance in some minds), I occasionally also use "an" when I either don't know or can't remember at the moment the precise classifier. And, so far, I haven't failed to have myself understood because of that (i.e., there is no possible way most of us are going to remember the proper classifier at least some of the time)

Edit: Come on guys, no need to re-quote an entire post (especially when it's half a mile long....hehe).

AyG's excellent information aside, and since it will take a long time to learn all..... do you use "an" like "I want to buy 6 "an" (of) those pipes/sausages/shoes/whatever?

Yes you're spot on. "Ann" will work for anything whether you're talking about rockets or rhubarb. I've found you can get by with learning maybe a dozen classifiers for the most commonly referred to everyday type items. And there is generally an association where one classifier can cover a multitude of things based on shape or a simple association.

i.e

Chan - floor/level

Choot - clothing set/uniform/set of things

Khrang - time/occurrence/occasion

Khohn - people, and also shirts and pants

Dtuaa - Animals (and other things that are worth learning)

Khreuuang - devices/machines/computers

Khan - Cars/bikes

Luug - ball or most things that are round.

Thee - portion/serving (for food)

Chin - slice of food, such as bread/meat/pizza etc

Saawng - packet

Bai - eggs (or Faawng if they're fried)

That covers the main ones I use. Many (as in a lot) of words are their own classifiers, but may change in the plural or in context, or if the noun is a container of some sort.

If in doubt, use Aan and you won't sound two stupid. If you order two empty glasses and use aan instead of bai then no real problem, but using bai will be better understood.

I always get a laugh ordering two packs of cigarettes because in my tones and vowel length, the two and the classifier sound so close that they hear two two (soong saawng). So now I buy them in threes (saam saawng) and they understand and don't think I'm saying three two.

If you can master these (and others I can't bring to mind at the moment), you'll be well on the way.

Many classifiers in Thai are never or rarely used as they are numerous and obscure. Obscure in the way that we NE speakers probably don't know a shrewdness of apes, a pandemonium of parrots, a zeal of zebras, or a pace of donkeys.

Great post, thanks.

By sheer luck perhaps, my song sorng buri Wintun has always passed muster, apparently, lol. Mind you, my wife is a stickler for proper pronunciation and I always get "put Tai chaat!" from all quarters.

Just an aside arising from that....you know how we can all learn a song? Well, I've been experimenting with treating the tones of words as if they are a snippet of a song/tune.....I find it helps a lot to get the tomes just right when you enunciate the words.

[Johpa]

For what it is worth, Thais themselves will often not know the "correct" classifier, correctness becoming a prescribed aspect of the grammar by retentive grammarians. Visit any elephant camp and listen to see how many Thais "incorrectly" group elephants into groups of tua (ตัว ). I think it is only natural that the large number of classifiers begins to shrink over time in ordinary speech and only retained in literary works.

[Gsxrnz]

Yes you're spot on. "Ann" will work for anything whether you're talking about rockets or rhubarb. I've found you can get by with learning maybe a dozen classifiers for the most commonly referred to everyday type items.

Gosh, you went to a lot of trouble to do all that didn't you my friend?

Personally, I find it's the pratts that think because they can make others believe they can read Thai, that they are somehow superior in their language skills.

Not only that, but they have such a "know it all" attitude, they are unwilling to accept anybody else's opinion on the matter or accept that sometimes expediency in using a second language is often more advantageous than using it in a text book accurate style. Nothing funnier than hearing a European constantly using the first person singular, but hey, that's what the text book tells them to do.

I wouldn't be so impolite as to suggest that you fit in to the category mentioned above. However, your discourteous comments may lead others to believe that you do.

TTFN